ZIKOINA,
TXANTXANGORRIA ETA BIRIGARROA
Apirileko
egun lasai batez, zikoina, bere urteroko txokora iritsi zen. Zikoina,
igo zen kanpandorre gainean zeukan habiara eta lasai etzan zen
paisaiari begira, egindako ibilbide luzearen ondoren, nekaturik
baitzegoen. Ortzi-mugako mendiei begira zegoela, oharkabean,
kanpandorre ondoko zuhaitz zaharreko zirrikitu batean txantxangorri
bat pausatu zen, bere habia prestatzeko asmoz. Txantxangorri lirain
hura, dotorea zen benetan, bere papar gorri eta guzti. Oso saiatua
zen, gainera. Ikusi egin behar zen zer nolako trebeziaz eraiki zuen
bere habia, azkar gainera!
Txantxangorri
hura inoiz ikusi ez zuenez habia prestatzen, hala esan zion:
-Aizu, txantxangorri! Zure lehenengo
aldia izango da habia prestatzen duzuna, ezta?
-Bai,
hala da. Leku egokia aurkitzen saiatu naiz eta hau asko gustatu zait.
Toki apala eta atsegina da.
-Bai,
arrazoi duzu, baina kontuz ibili behar duzu kukuarekin, urtero
gerturatzen da inguru hauetara eta!
-Eta?
Zergatik izan behar diot beldurra kukuari?
-Kukua
oso alperra da, eta bizkorra! Tentuz ibiltzen ez den edonoren habian
jartzen ditu bere arrautzak eta han daudenak lurrera bota! Batere
lanik egin gabe eta “ku-ku,ku-ku” hara eta hona ibili ondoren
bere kumeak aurrera ateratzen dira txori koitaduari esker.
-A, bai?
Saiatuko naiz horrelakorik gerta ez dakidan! Bai horixe! Eta eskerrik
asko zure aholkuarengatik!
Berriketaldi
hura amaitu eta laster non agertu zen, birigarro pinpirin eta saltari
bat mokoan adartxo bat zuela! Hark ere asmo berdinak zituen, nonbait!
Haritz eder bateko okil-zulo abandonatu batean egitea erabaki zuen
bere kumeen etxetxoa izango zena.
Konturatu
bezain laster, txantxangorria etorri zitzaion berria ematera:
-Aizu,
kontuz ibili behar dugu! Zikoinak esan didanez, urtero etortzen omen
da kuku zahar eta maltzur bat gure kontura kumeak aurrera atera
nahirik. Ibil zaitez tentuz, ondo zaindu beharko ditugu geure habiak
hemendik aurrera!
Birigarroak,
gaztea ez ezik, txoriburu samarra zenez, ez zion garrantzirik eman
txantxangorriak esandakoari eta honela erantzun zion:
-Kuku
zahar hori agertzen bada, nire atzaparrekin bidaliko dut! Jajajaja!
Errun
zituzten arrautzak, eta txantxangorria gogoz ari zen saiatzen dena
ondo atera zedin, begirik kendu gabe bere habiari. Mokadutxoa egiteko
habia uzten zuenean ere, ez zen urrunegi joaten badaezpada.
Birigarroa, aldiz, lasai ibiltzen zen hara eta hona, burugabe!
Astebete
igarotzerako, etorri zen kuku zaharra. Hasieran, urruti samar
entzuten ziren kukuaren kantu hotsak, baina geroz eta ozenago eta
garbiago entzuten hasi ziren.
Egun
batean, txantxangorriak inguru haietan sumatu zuen kukua. Ez zuen
oharkabean harrapatu txantxangorria, baina bai birigarroa, heldu
zenean habiatik kanpo baitzen. Kukuak ez zuen denborarik galdu eta
birigarroaren arrautza bat habiatik atera ondoren berea jarri zuen
bertan. Hegan alde egin zuen birigarroa etortzerako.
Birigarroa
etorri zenean, txantxangorriak gertatutakoa kontatu zion, baina
birigarro axolagabeak ez zion oraingoan ere kasurik egin eta berean
jarraitu zuen.
-Zergatik
esaten didazu hau, nire arrautzak zureak baina handiagoak eta
ederragoak direlako? Jajajaja! Inbidia didazu, ezta?
Denbora
gehiegi ematen zuen bere buruari begira eta bere gutiziak betetzen.
Bere
denbora egin eta arrautzak pitzatzen hasi ziren. Hiru
txantxangorri-kume jaio ziren kabi batean. Bestean, bi birigarro.
Ondorengo egunean, falta zen arrautza kraskatu eta kuku-kume bat jaio
zen. Besteak baino handiagoa zen, noski, eta bi birigarro txikiak
habiatik bota zituen berehala.
Birigarro
ama etorri zenean, kume bakarrarekin egin zuen topo, kukuarekin.
Baina berea zelakoan jana eman eta eman aritu zitzaion, hau ere galdu
nahi ez zuelako, besteei zer gertatu ote zitzaien pentsatuz,
harriturik eta triste.
Hurrengo
egunean berriro ere txantxangorriarekin hitz egin zuen eta honek,
guzti guztia argitu zion. Zikoinak guztia baieztatu zion burua gora
eta behera mugituz. Horrela konturatu zen gertatutakoaz eta bere
jokaeraren ondorioez.
-Arrazoia
zenuen, lagun! Ez nizun kasurik egin, baina zin degizut hemendik
aurrera arduratsuagoa eta langileagoa izango naizela. Hurrenarte!
Ondo segi!
Eta
zikoinak eta txantxangorriak birigarroa agurtu eta hegan nola alde
egin zuen ikusi zuten.
“Izan
arduratsu betebeharrekiko eta kasu egin lagun onen aholkuei”
Egilea:
Alaitz Artola Ormazabal
1.B
Alegia hau ongi deskribatuta egon arren, luzeegia iruditu zait. Pertsonaiak egokiak dira eta ikaskizuna ere gustatu zait.
ErantzunEzabatuAne Esnaola