Bazen behin Euskal Herriko baso aso bat, pinuz, pagoaz, aritzaz e.a. Zuhaitzaz beterik, dibertxitate handiarekin, eta baso ortan gure igela bizi zen, gizena zena eta berde iluna anka lzkin baina aulak, alperra zen eta beti triste egoten zen. Beti bere putzuan zegoen eserita txantxangorriak ikusten zuhait batetik bestera saltoka jolasean pozik pozik alai, eta bera bitartean eserita ezer egin gaba. Txantxangorria kolore gorrikoa zen, energiaz betea geldirik ezin zuena egon, anka eta beso indartxuekin.
Ez zekien zer egin eta nola, igelak inbidiaz berak ere txantxangorriak bezala ibili nahi zuen, alde batetik bestera saltoka pozik, orduan igelak eskatu zion txantxangorriari:
-Erakutxiko al didazu zu bezala ibiltzen?
-Bai erakutxiko dizut, baina esaten dizudan guztia bete beharra daukazu-
-ongi da-
-Etorri nire atzetik-
Txantxangorria zuhaitz batetik bestera saltoka hasi zen eta igela ezin segiz zebilen, saiatzen zen baina ez zuen lortutzen txantxangorriari segitzea, gizenagia zegen eta ezin zuen jauzi nahikoa egin, orduan bere putzura joan zen esertzera, eta txantxangoria etorri zitzaion, esanez:
-Zertan hari zara?, orain ez errenditu, segi aurrera- esan zion txantxangorriak.
-Zer naizu egitea?
-Saiatu zaitez berriro
-Ezin dut, ni ez nago hortarako eginda, zu bai baina ni ez, norbera den bezalakoa izan bear du-
-Ez du inporta, ala ere saiatu zaitez-
-Ez, alferrik da, inoiz ez dut lortuko, orduan, ni nire putzuan geldituko naiz eta zu zuhaitz batetik bestera saltoka. Agur-
Beraz norbera den bezalakoa izan behar du, ez dauka aldatu beharrik.
Lehenik eta behin, ortografia akatsak zuzenduko nituzke eta, behin esaten hasiz gero, azkenean horko ikaskizuna beharko badu ere, igelak hain azkar ez etsitzea gustatuko zitzaidakeen, alegia, gizenegia baldin bazegoen, pixka bat argaltzen saiatzea, eta ez putzura joatea esertzera.
ErantzunEzabatu